من نمی دونم چه مرضیه که وقت میزارم و مطلب رو می نویسم ولی آخرش میبینم که خواننده چیزی از این مطلب گیرش نمیاد همشو پاک می کنم. اصلا یکی نیست بگه مگه قراره از هر مطلبی خواننده چیزی گیرش بیاد. والا!
اگه بگم الان توو این روستایی که هستیم دارم از توی خونمون با خط ای دی اس ال وارد اینترنت میشم. احتمالا کسی باور نمی کنه. مسئول مخابرات منطقه رو بیچارش کردم تا وصل کرد.
یه سری ها میان شمال دوست دارن برن لب دریا بلال بخورن جوجه کباب کنند تا صبح جلوی آتیش بشینند
یه سری ها دوست دارن برن نمک آبرود - هتل نارنجستان- جت اسکی و جدیدا هم پاراگلایدر
یه سری ها هم به عشق الواتی میان
یه سری های دیگه که من هم جزوشون هستم دوست دارم هر جا که میرم سهمم رو از طبیعت بگیرم. این سری هم سهم من نزدیک به دو کیلو تمشک بود که از جنگل های نور طی سه ساعت ور رفتن با بوته های تیغ دار بدست اومد. البته طبیعت هم سهمش رو از ما گرفت. لا اقل سی چهل بار پشه ها ما رو مورد عنایت قرار دادند. منتهی به یه بار تجربه اش می ارزید.
حالا فکر نکنید ما اینجا کلا داریم خوش گذرونی می کنیم ها. دیروز عصر و پریروز عصر هم به تمیز کردن و حرص ( هرص، هرس، هرث، حرث ، حرس، بالاخره یکدومش درسته) باغچه گذشت که با توجه به بیل زدن فراوان دستم هم تاول زد .
رسیدن نیمه ماه شغبان هم بر همه مبارک. مخلص امام رضا هم هستیم.
