خدا یا جون امواتت یه کم زندگی رو جدی بگیر.
نکنه خوابت میاد.
شایدم خوشی زده زیر دلت!
می خوایی کاری کنم، خواب از هفت تا آسمونت بپره
اصلا می خوایی یه چند ساعت جاها عوض؟
خلاصه هر موقع خواب از سرت پرید یادت باشه که
هنوز یه سری ها گرسنه اند.
هنوز یه سری ها بچشون مریضه.
هنوز بعضی ها چشم انتظار این هستند که باباشون برگرده.
بقیه رو فاکتور می گیرم زیاد شرمنده نشی.
پی نوشت: خدا جدی نگیر، شوخی کردم یه ذره دلت باز شه.بیخیال!
پی نوشت2: موقعی که این عکس ها رو گرفتم حتی تصورش رو هم نمی تونستم بکنم که 3 تا خانواده چه جوری تو یه کانکس 12 متری زندگی می کنند.
الان هم نمی تونم.
