توو راهی
خیلی فرقه که فقط مرد باشی یا مرد باشی و مردونگی هم داشته باشی.
تهران رو با انبوهی از مشکلات گذاشتم و دارم میام مشهد. باید برم پیش فرمانده.
به فرمانده قول شرف دادم یه کاری رو انجام بدم.
خداحافظ تهران دوست نداشتنی من .به خودم قول دادم توو مشهد به مشکلات تهران فکر نکنم و مشکلات تهران رو برای خود تهران نگه دارم.
الان از اون موقع هایی هست که لا اقل باید به خودم مردونگی ام رو ثابت کنم.
دقیقا 20 روز گذشته به کار توام با رفتن به مهمونی گذشت. بماند که این رفت و آمد ها کم کم داشت اعصابم رو خرد می کرد هم صحبت شدن با کسایی که خرید 720/000 تومان از شهروند آرژانتین براشون افتخاره حالم رو به هم میزنه. بعضی ها اینجورین. به یه جمعی که وارد میشن تا خودشون رو به بقیه ثابت نکنند بیخیال نمیشن. ( امید وارم خودم اینجوری نباشم).
14 فروردین سال روز فوت مادر بزرگم بود. خدا رحمتش کنه از خونه که می خواستم بیام بیرون با همان زبان بی زبانش کلی برام دعا میکرد و فوت میکرد توو صورتم. عاشق اون فوت کردنش بودم.
گاهی چقدر "نه" گفتن سخته. خصوصا به کسی که ذره ای به خصوصیات اخلاقیم آشنایی نداره. مجبور شدم یه کوچولو هم بی ادبی کنم تا بفهمه تنها پاسخ من : "نه"
خدا یا منو ببخش که گاهی دقیقا "خر" میشم.
ظاهرا ریزش موی ارثی هم بر ما مستولی گشته است. شما شاهد باشین من یه روزی مو داشتم ها.
خدایا شکرت من خوشبخت ترین آدم روی زمینت نیستم اما بد بخت ترینشون هم نیستم. یه جایی ام اون وسط ها.
دعا کنید برای آزادی مرزبان هامون. امید وارم خبری که صبح شنیدم در مورد ازادیشون صحت داشته باشه.
شنبه 16/1/93 ساعت 12
سرکش 28 ساله در مسیر تهران به مشهد
هواپیمای فوکر 100 هواپیمایی قشم ایر لاین. صندلی F6
