وقابع اتفاقیه
يكشنبه, ۱۰ آذر ۱۳۹۲، ۰۹:۱۵ ق.ظ
خرس بزرگ کم کم داره وارد مرحله جدید زندگیش میشه. شریک زندگیش رو پیدا کرده و خلاصه اینکه این روز هاش رنگ صورتی داره. خوشحاله و پریشب که رفته بودیم بیرون شاد و شنگول بود.
یه جورایی داریم از دستش میدیم به خودش هم گفتیم. واقعا واقعا پسر آقایی هست و امید وارم همسرش شایستگیش رو داشته باشه.
محمد عزیز بابت تمام این ده سال رفاقتمون ازت ممنونم. امید وارم در این مرحله از زندگیت هم بقول خودت برادریمون پابرجا باشه. برای منو و خرس کوچک تو تنها برادر ما هستی و خواهی بود.
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
خواهرم در مدسه سمپاد درس می خونه. اونجا اصلا با کتاب های امورش و پرورش کاری ندارند و از روی کتاب های دیگه ای درس می دهند که انصافا سخته.
دیشب من و خواهرم در اتاق پذیرایی داشتیم باهم ریاصی تمرین می کردیم.
پدر و مادر م هم داشتند در مورد درس خواهرم صحبت می کردند. نمی دونم چی شد که یک دفعه پدرم گفت: اون اصلا خوب درس نمی خونه.( من .واقعا از پدرم توقع این حرف رو نداشتم. چون خواهرم با تمام توان داره تلاش می کنه و نمراتش هم بجز یه درس بقیه اشون خوبند. اون یک درس هم واقعا معلم مزخرفی دارند)
گوش هام تیز شد و در حین نوشتن سوال ها شروع کردم به گوش کردن به حرف هاش.
خواهرم هم متوجه شد.
ناراحت شد.
بعض کرد.
اشک هاش سرازیر شدند. ولی هیچ اعتراضی نکرد.
توقع داشتم لا اقل از خودش دفاع کنه.
هیچی نگفت.
من هم به روی خودم نیاوردم که متوجه شدم و به حل تمرین ها ادامه دادم.
نمی دونم الان باید بابت حیایی که داشت خوشحال باشم یا نگران اینکه چرا از خودش دفاع نکرد باشم؟
----------------------------------------------------------------------------------
صندلیم شکست.
----------------------------------------------------------------------------------
ببخش امام رضا.
----------------------------------------------------------------------------------
