Let's play chess

اگر فرض کنیم که زندگی مانند بازی شطرنج باشه. فکر می کنم که مهمترین کار این باشه که بدونیم از کدوم مهرمون بابت چه کاری استفاده کنیم.

اسب چکاره است؟ اصلا چند تا اسب توو زندگیمون داریم. بدونیم سرباز، اسب نیست. رخ هم نیست. خر هم نیست. شاید مهم تر از همه همین آخریش بود. بدونیم هیچ کدوم از مهره هامون خر نیستند. لا اقل در ظاهر.

برای عقب روندن سرباز های حریف نیاز  نیست وزیمونو بیاریم وسط. اگه عاقلانه رفتار کنیم، کار با یه سربازمون هم راه می افته.

حواسمون باشه شاید 8 تا سرباز داشته باشیم ولی فقط یه وزیر داریم.

مهم نیست که سیاهیم یا سفید. اصلا مهم نیست کی شروع می کنه. مهم اینه که کی تموم می کنه. 

موقعی که تموم کردی از خودت بپرس:"ارزش تموم کردنو داشت؟ به چه قیمتی؟"