آرزو

یه جایی نوشته بود:"هر آرزویی وقتی دارد. وقتش که گذشت دیگر فایده ای ندارد."

سفره سه روزه ای به شمال داشتم. 

این هم مدرکش:

اون جا در یک روستا یه خونه خیلی خیلی ساده داریم. دو روز پیش تلویزیون سوخت. خانواده محترم هم در تلاش برای پیدا کردن یه تلویزیون جایگزین برای دیدن جواهری در قصر بودند. دو ساعت نکشید که همسایمون یه تلویزون برامون آورد. مونده بودم . . . 

گاهی از خودم می پرسم: تو چقدر به ایده آل خودت نزدیکی؟

بعد خودم حواس خودم رو پرت می کنم تا از جواب دادن بهش در برم.

داشتم از جلوی یه خونه رد می شدم که این درو دیدم. یادم افتاد خیلی در ها رو روی خودم بستم که حالا هر چقدر هم که زور بزنم دیگه باز نمیشن.

یک شنبه عازم مشهد هستم. باید خدمت استاد محترم هم برم. خدا بخیر بگذرونه. 

چهار شنبه بر میگردم و بلا فاصله اگر اگر اگر همه چیز خوب پیش بره به همراه خرس بزرگ و خرس کوچک عازم چهار محال بختیاری هستیم.

پی نوشت: به خودم قول داده بودم جمعه ها که حال و حوصله ندارم پست ننویسم. نشد.

پی نوشت 2:(منبعش رو یادم نیست)

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر سفر نکنی،
اگر کتابی نخوانی،
اگر به اصوات زندگی گوش ندهی،
اگر از خودت قدردانی نکنی.

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
زمانی که خودباوری را در خودت بُکشی،
وقتی نگذاری دیگران به تو کمک کنند.

به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر برده عادات خود شوی،
اگر همیشه از یک راه تکراری بروی
اگر روزمرّگی را تغییر ندهی
اگر رنگهای متفاوت به تن نکنی،
یا اگر با افراد ناشناس صحبت نکنی.

تو به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر از شور و حرارت،
از احساسات سرکش،
و از چیزهایی که چشمانت را به درخشش وامی‌دارند …
و ضربان قلبت را تندتر می‌کنند،
دوری کنی!

و به آرامی آغاز به مردن می‌کنی
اگر هنگامی که با شغلت،
یا عشقت شاد نیستی،
آن را عوض نکنی
اگر برای مطمئن در نامطمئن خطر نکنی
اگر ورای رویاها نروی،

اگر به خودت اجازه ندهی
که حداقل یک بار در تمام زندگیت
ورای مصلحت‌اندیشی بروی . . .

امروز زندگی را آغاز کن!
امروز مخاطره کن!
امروز کاری کن!
نگذار که به آرامی بمیری!
شادی را فراموش نکن…

پابلو نرودا

------------------------------------------------------------------------------------------

یه تئوری هست که میگه : اگه n  بار مقاله ات رو بخونه هنوز n+1 ایراد دیگه توش نهفته مونده.