گله نامه

بعضی از ما آدم ها مثل موش دنبال غذا می گردیم. منتهی غذای ما " منفعت" است.

تو این عالم هر جا برامون منفعت داشته باشه پا می زاریم و گرنه بقیه رو گربه ی سر کوچمون هم حساب نمی کنیم.

بخاطر منفعتمون اگه غریبه بودیم، آشنا می شیم.

اگه آشنا بودیم دوست میشیم.

آگه دوست بودیم، رفیق می شیم.

حتی می آییم خواننده  وبلاگ می شیم. منتهی فقط و فقط تا زمانی که برامون سود داشته باشه. موقعی که سیر شدیم.

سیر از منفعت

سیر از مشورت

سیر از احترام

سیر از احساسات و عاطفه

مثل گربه ها پشتمون رو به یارو می کنیم. 

خیلی از ماها گاهی گربه صفت مشیم. حتی خود خود خود  من.

این جاست که فیها خالدونم آتیش میگیره و به خودم میگم حیف اون همه احترام. حیف اون همه ارزش و بهایی که به شخصیت اون گربه دادم. حیف اون همه وقت.

گله دارم. از خودم بخاطر اینکه شکم بقیه رو سیر کردم. 

این پست در نهایت خود خواهی و خود بزرگ بینی نوشته شد.

یاد king  افتادم.

king گربه ی خالم است که فقط موقع ماساژ دادنش ما رو آدم حساب می کنه. هیکلش که رو فرم می آید پشتش رو می کنه. دم شو میگیره بالا و میره تو اتاق پسر خالم می خوابه.

صد رحمت به king.